Ideologi Anarkisme
Anarkisme merupakan satu-satunya arus intelektual
yang berbobot pada saat ini, yang merukan sebuah filsafat yang menyokong
pemusnahan memonopoli ekonomi, institusipolitik dan sosial. Untuk menggan tikan
struktur ekonomi kapitalis yang ada pada saat ini, masyarakat anarkis akan
mendirikan asosial yang bebas berdasarkan ko-operasi atara semua pihak yang
produktif. Tujuan asosial tersebut adalah untuk memenuhi kebutuhan semua
anggota masyarakat. Dalam susunan masyarakat seperti itu, tidak ada lagi
pemberian hak- hak istimewa kepada
minoritasgolongan masyarakat yang diuntungkan (baca: Kaum privileged).
Untuk menggantikan organisasi negara, masyarakat
anarkis akan membentuk sebuah federasi yang beranggotakan komunita-komunita
bebas yang akan berasosiasi antara satu sama sama untuk kepentingan bersama
dalam masalah ekonomi dan sosial. Asosiasi antara komunita-komunita tersebut
akan didasari oleh perjanjian dan
kontrak yang bebas. Secara mendalam perkembangan ekonomi dan sosial dalam
sistem yang ada sekarang dapat melihat dengan jelas bahwa obyektif-obyektif
yang dikemukakan oleh Anarkisme bukanlah ide utopia yang disampaikan oleh
pemikir-pemikir yang imaginatif, tetapi merupakan kesimpulan logika dari
penelitian mengenai kebobrokan sistem sosial yang ada pada saat ini. Pada
setiap tahap perkembangannya, bukti-bukti kebobrokan sistem sosial tersebut
semakin jelas. Kapitalisme monopoli modern dengan negara totqaliter merupakan
tahapmterakhir dalam perkembangamn sistem sosial teresebut.
Perkembangan sistem ekonomi yang ada pada saat
ini sangat tidak sehat, karena kekayaan
dikumpulkan oleh segelintir orang sementara mayoritas masyarakat bertambah
menderita. Sistem tersebut mengorbankan
kepentingan masyarakat umum untuk kepentingan pribadi segelintir anggota
masyarakat dan secara sistematis meremehkan hubungan antara sesama manusia.
Manusia lupa bahwa industri bukan tujuan hidup, tetapi adalah cara untuk
memenuhi kebutuhan pokok dan kebutuhan intelektual mereka . Dimana industeri
dianggap sebagai segala-galanya dan kesejahteraan (mayoritas) manusia
diremehkan, kita akan mengalami despotisme ekonomi yang mempunyai konsekuensi
tidak kalah buruknya dengan despotisme politik. Kedua-duanya (despotisme
ekonomi dan politik) saling menbesarkan antara satu sama lain dan kedua-duanya
dihidupi oleh sumber yang sama.Despotisme ekonomi dalam bentuk monopoli dan
despotisme dalam bentuk negara totaliter adalah konsekwensi daripada tujuan
politik yang sama. Direktur yang menangani kedua-dua jenis despotisme tersebut
mempunyai kecenderungan untuk mereduksi keanekaragaman bentuk ekspresi
kehidupan sosial menjadi mesin yang bisa diatur temponya, dan menyetel
segalanya yang organik (alami) menjadi
mesin-mesin tak bernyawa yang berfungsi sebagai alat politikSistem sosial kita telah memecah belah organisme
sosial di setiap negara menjadi berbagai golongan yang saling mengancam, dan di
luar (sebuah) negara, telah memecah belah umat manusia menjadai banyak negara
yang saling mengancam antara satu sama lain. Timbulnya negara-negara di dalam
dunia dan golongan-golongan masyarakat di dalam sebuah negara memicu
konfrontasi dan permusuhan, yang mengakibatkan keresahan abadi dalam kehidupan
sosial. Perang dunia pertama adalah akibat daripada perjuangan untuk kekuasaan
politik dan ekonomi yang merupakan konsekwensi kondisi yang penuh dengan
ketegangan, dan yang mungkin akan menuju kepada malapetaka universil, kecuali
perkembangan sosial mengambil jalan yang lain secepat-cepatnya. Kebanyakan
negara harus menyediakan antara lima puluh sampai tujuh puluh persen daripada
pendapatannya untuk pertahanan negara dan ini masih harus ditambah dengan
likuidasi utang-utang perang yang lama; perlindungan yang diberikan negara
kepada warga negaranya memang harus dibeli dengan harga yang mahal, terlalu
mahal..
Kekuasaan birokrat yang
semakin berkembang dalam menjaga dan mengamankan kehidupan seseorang dari bayi
sampai ajal, merupakan halangan yang semakin besar bagi ko-operasi antar
manusia dan menghancurkan setiap kemungkinan untuk perkembangan (sistem) yang
baru. Sebuah sistem yang dalam setiap tindakannya mengorbankan kesejahteraan
sebagian besar masyarakat demia memenuhi kerakusan untuk kekuasaan dan kekayaan
kaun minoritas, sudah pasti akan memusnahkan semua hubungan social, yang
kemudian menuju kepada perang (yang abadi) antara sesama manusia. Dari sistem
in jug timbul reaksi social dalam bentuk fasisme, sosial faham yang mempunyai
obsaesi untuk kekuasaan, melebihi monarki absolut berabad-abad yang lalu, dan
yang ingin menggunakan institusi negara untuk mengontrol setiap aspek kehidupan
manusia. Sama seperti berbagai macam sistem teologi agama, Tuhan adalah
segalanya seaman manusian tidak ada apa-apanya, untuk teologi politik modern
ini, negara adalah segalanya dan manusia
tidak ada apa-apanya. Dan juga seperti “keinginan tuhan”, selalu ada keiginan
kaum minoritas yang terselubung dibalik
“keinginan negara”, yang dipaksakan kepada mayoritas masyarakat.